Naaldvilten is nog niet zo oud

Bij de naaldvilten techniek wordt een droog stukje wol doorprikt met een naald met weerhaakjes. De viltnaalden hebben inkepingen die de vezels oppikken en meenemen. Omdat de inkeping schuin is, neemt deze de wolvezel niet mee terug en blijft de vezel vervlochten in de vezels waar de naald haar achterlaat. Door te blijven prikken wordt de wol steeds dichter en kunnen vormen gemaakt worden. In de industrie bevatten speciale naaldviltmachines op zogeheten naaldrollen veel van zulke naalden en produceren daarmee vilt op grote schaal.

De geschiedenis van het nat vilten is bij de meeste mensen wel bekend. Er zijn veel mooie verhalen over hoe vilt werd ontdekt. Van de eenzame profeet die door de woestijn reide tot het verhaal van Noach en zijn ark met zijn dieren. Echter het verhaal achter naaldvilten is minder bekend.

De naalden die gebruikt worden voor naaldvilten werden niet ontworpen voor handwerken maar zijn ontworpen voor de industrie. Het eerste patent voor een naaldviltmachine werd in 1859 afgegeven. De naaldviltmachines werden oorspronkelijk ontwikkeld om isolatie te maken van afval van verscheurde kleding, vezels uit het slachthuis en zelfs van haren van soldaten. Het werd gebruikt als een industriële methode om een gevilt product te maken zonder water en zeep. Deze viltmachines maakten vilt voor een diverse doeleinden zoals onderleggers voor tapijt, verpakkingen, stof barrières en tapijten in de auto-industrie. Het naaldviltproces werd erg geüpdatet met de productie van een kogelvrij vest en tegels voor de space shuttle.

Het was pas in 1980 dat Elanor en David Stanwood met losse viltnaalden gingen werken. Elanor en David werkten met viltmakers uit België die een paar naaldviltmolens bezaten. Elenor en David wilden een lichte batt maken voor kwaliteits quilts en dekbedden die ze op de markt brachten onder het label “Heartfelts”.  Elanor nam enkele viltnaalden van een van de molens mee naar huis en begon ze te gebruiken om vilt te maken.

Op de een of andere manier, kwam deze nieuwe vilt methode ook onder de aandacht van de Textiel artiest Ayala Tapai. Ayala kreeg van een vriend een handje vol viltnaalden, die haar ook een sample-sized naaldviltmachine gaf van een verlaten textielmolen en ze experimenteerde met de naalden. Door Ayala kwam het proces onder de aandacht van de deense viltkunstenaar Birgitte Krag Hansen. Birgitte maakte sculptural vilt met behulp van de natvilt methode en meteen zag ze de mogelijkheden om met deze methode drie dimensionale beelden te maken.

Ayala en Birgitte waren de pioniers op het gebied van naaldvilten en ze schreven beide verschillende boeken hierover.

Het naaldvilten werd snel opgepakt en verspreide zich door Scandinavië. Al snel schoten genaaldvilte  trollen en elfjes snel uit de grond en werd het werken met de viltnaald al snel daarna over andere landen.